Misleidende voedingslabels
Als je voorverpakt voedsel koopt, kijk dan op het etiket altijd na hoeveel vet en vezels het product bevat.
Op voedingsetiketten kan je het aantal kilocalorieën (kcal) per portie aflezen. Ook kan je het op het etiket zien hoeveel vet, natrium, koolhydraten en eiwit het product bevat per gewicht en procentueel.
De etiketten geven niet alleen de totale hoeveelheid energie van het voedsel aan, maar ook de hoeveelheid energie uit vet. De hoeveelheid vet per portie wordt vermeld, samen met de dagelijks aanbevolen hoeveelheid vet.
Kies altijd voor het product met het laagste percentage van de dagelijkse aanbevolen hoeveelheid vet. Laat je niet voor de gek houden door een laag percentage; het is de hoeveelheid die gezond wordt geacht als je 2000 calorieën per dag eet en dagelijks 65 gram vet nuttigt. Je dagelijkse hoeveelheid kan hoger of lager zijn afhankelijk van je energiebehoefte. 65 gram vet per dag op een dieet van 2000 calorieën betekent dat je 30 procent aan energie uit vet nuttigt, wat de uiterste hoeveelheid is om af te vallen.
Onthoud ook dat als je 2 keer zoveel eet als de aangegeven portie op de verpakking, je dan ook 2 keer zoveel eet van alles wat er in het product zit, en dus ook 2 keer zoveel vet.
Op het etiket wordt ook de samenstelling van het voedsel vermeld. Het hoofdingrediënt wordt als eerste genoemd en het ingrediënt waar het minste van is gebruikt als laatste. Als er op het etiket van een product eerst appel staat vermeld en dan pas suiker, bevat het meer appel dan suiker.
Let op de totale hoeveelheid vet op het etiket. Er staat soms op vermeld hoeveel gram meervoudig onverzadigd vet, enkelvoudig onverzadigd vet, cholesterol en vetzuren een product bevat. Omdat je alleen producten wil kopen met weinig of geen vetten moet je uitkijken voor artikelen die olie, bakvet, boter, chocolade, of melkchocolade, cacaoboter, room, ei, eierdooier, glycerol, reuzel, mono- of diglyceriden, niervet of volle melkbestanddelen bevatten.
Om geen onnodige suikers binnen te krijgen,moet je ook uitkijken voor producten die 1 van de volgende stoffen bevatten, vooral als ze het hoofdbestanddeelvormen, of als er meerdere van deze stoffen in 1 product voorkomen: ahornstroop, dextrose, fructose, geconcentreerde vruchtensappen, gluco-fructose, glucose, glucosestroop, honing, lactose, maltose, melasse, stroop, sucrose, suiker.
Laat je niet voor de gek houden door etiketten met woorden als light of licht. Deze woorden kunnen slaan op de kleur, de structuur, de smaak, het alcoholpercentage, het natriumgehalte of het vetgehalte. Sojasaus light kan bijvoorbeeld weinig natrium bevatten. Olijfolie light kan licht van kleur zijn en nog steeds uit 100 procent vet bestaan. Als het etiket light op het vetgehalte slaat, betekent het dat het voedingsmiddel een derde of de helft minder calorieën bevat dan het gewone product.
Met light wordt doorgaans bedoeld dat het om een product gaat met een verlaagd vetgehalte in vergelijking met het klassieke levensmiddel. Niet dat het effectief een vetarm product is.
Ook de vermelding cholesterolvrij op het etiket kan misleidend zijn. Het betekent dat het voedingsmiddel niet meer dan 2 milligram voedingcholesterol bevat en 2 gram verzadigde vetten per portie. Maar het product kan dus nog steeds onverzadigde vetten bevatten. Plantaardige olie is bijvoorbeeld cholesterolvrij, maar bestaat bijna volledig uit onverzadigde vetten.
Zelfs een etiket als 95% vetvrij kan misleidend zijn, omdat het op het percentage vetvrij gewicht kan slaan en niet op het percentage vetvrije energie. Van kalkoenfilet wordt bijvoorbeeld in advertentie gezegd dat hij 95% vetvrij is, maar meer dan de helft van de energie van kalkoenfilet bestaat uit vet. Zuivelproducten moeten tussen de 0,5 en 2 procent melkvet bevatten om het etiket mager te krijgen. Mager vlees mag niet meer dan 10 procent vet bevatten.
